En ineens is het dan zover....

Ineens was het dan zover…en is de dag aangebroken dat ik even oud ben dan dat mijn moeder in 2000 is geworden. Even oud…

Toen ik in februari 44 werd voelde dat vreemd, onwennig. Dit getal had ik al zo vaak benoemd. “Hoe oud was je moeder toen ze overleed?”,wordt me vaak gevraagd? 44 is mijn antwoord. Het was een andere verjaardag dan anders. Er zit op z’n zachtst gezegd nogal lading op. Als ik 45 word, geef ik een groot feest liet ik aan eenieder weten die het horen wilde. Ik vier immers alles in het leven om zo mijndankbaarheid te tonen voor alle mooie en fijne dingen die ik mee mag maken.

Maar vorige maand was het dan toch echt zover. Hoe dat voelde?Dat vind ik lastig om onder woorden te brengen maar ik ga toch een poging doen.Als eerste komt de dankbaarheid naar boven dat ik even oud, en inmiddels ookouder heb mogen worden dan mama. Dat is ook wat mijn hoofd graag wil…dankbaar zijn. Wel zo netjes toch? Ik krijg weleens de vraag of ik bang ben om het niette halen. Nee hoor, zeg ik dan direct. De kans dat ik ouder word is zoveel keren groter. Ik voel me gezond, heb keurig mijn erfelijkheidsonderzoeken ondergaan (en die uitslag was top) dus nee, bang ben ik niet, toch?

 Bijzonder hè…hoe je hoofd het overneemt. Hoe je hoofd met jeaan de haal kan gaan. Relativeren Karen, hoppakee knal maar in die ratio! Vraagje vooral niet af wat je erbij VOELT, want dat kan wel eens behoorlijk pijnlijk zijn.

En nu het zover is en ik dit allemaal weer eens aan me voorbij laat komen zit daar zeker wel angst (en ja dat kwam ook uit mijn eigen NEI sessies en opstellingen die ik bij collega therapeuten/coaches boek. Net als ieder ander heb ik ook sessies nodig om te blijven groeien en ontwikkelen).Maar ondanks dat ik er al een paar keer mee om mijn oren werd geslagen kon ik me er toch niet helemaal aan overgeven. Tot ik vorige maand een weekje vakantie had en er meer tijd en ruimte was voor mezelf en dit oncomfortabele gevoel.Juist door hier ruimte aan te geven kon het loskomen uit mijn systeem. Mijnhartslag zakte, de stress die ik ervaarde werd minder en ik kon makkelijker gewoon even “zijn” in plaats van “bezig zijn”. Dat laatste werkt namelijk hartstikke goed als je liever even wat minder wilt voelen. Geef jezelf gewoon een schop onder je kont en doooooor.

Dus om nog even antwoord te geven. Ik voel dankbaarheid en tegelijkertijd ook spanning en verdriet omdat ik zoveel heb meegemaakt in de afgelopen 25 jaar wat ik met haar had willen delen. Ik had haar voor willen stellen aan belangrijke mensen in mijn leven. Mijn dochters haar als oma gegund (en ja gelukkig hebben ze lieve oma’s maar er is nu eenmaal maar één moeder). Maar vooral had ik alledaagse dingen willen doen, kopje thee drinken, wandelen, shoppen. Enik had fysiek zo’n heerlijke dikke knuffel willen krijgen, juist op deze momenten dat het even lastig is. Net als vroeger…dicht tegen haar aankruipen op de bank. Dat….

Toch is het heel logisch wat ik hierboven beschreven heb.Niet of minder voelen en in je hoofd en ratio schieten is wat er gebeurd als je moet overleven. Zo blijf je overeind en kun je door…voor jezelf, voor je gezin, voor je werkgever. Als je in deze overleefstand blijft, kunnen er vervolgens klachten ontstaan. Fysieke klachten, emotionele klachten, mentale klachten.

Bij mij kwam het tot uiting in stress, druk op mijn borst,onrust. Wat er gebeurde is dat mijn lichaam me vertelde: “Stop”! Stop metdoorgaan, stop met zeggen dat het goed gaat, stop met het negeren van alleonrust die je voelt en ga op zoek naar dat wat je aan mag kijken, wat je magvoelen om het vervolgens ruimte te geven en los te mogen laten. Laagje voorlaagje, stap voor stap. En dat is wat ik doe. Met vallen en opstaan.

Herken je mijn verhaal? Schiet jij liever in je hoofd dan dat je echt voelt? Ben je aan het overleven in plaats van leven? Heb je (onverklaarbare) klachten? Fysiek, emotioneel, mentaal? Wil je hiermee aan de slag? Heb je al verschillende dingen geprobeerd en lijkt niets echt te werken?

Kijk gerust eens op mijn website, bel, app of mail me even zodat we samen kunnen bespreken wat ik met NEI/coaching/opstellingen voor je kan betekenen.

‍